Wskazówki pomagające radzić sobie z zaburzeniami odżywiania u dziecka

Eksperci podkreślają, że ważne jest, aby rodzice i inne osoby wspierające starały się zrozumieć skomplikowany proces myślowy stojący za tym zaburzeniem. Z jednej strony są zdesperowani, by się uwolnić i zdeterminowani, by szukać pomocy. Z drugiej strony perspektywa życia bez zaburzenia napawa ich przerażeniem. Tak więc w ciągu kilku minut dziecko może przejść od chęci pomocy do jej odrzucenia.

Zaburzenia odżywiania mogą mieć tak silny wpływ, że osoby cierpiące na nie określają je mianem "głosu". Głos ten może być surowy, krytyczny, wymagający, przekonujący i niezwykle uporczywy; jest bardzo realny i bardzo przerażający. Jest szczególnie głośny, gdy rodzice i pracownicy służby zdrowia mu zagrażają.

Równie ważne jest, aby pamiętać, że Twoje dziecko nie wybrało złego samopoczucia ani nie zamierzało Cię tak martwić. Dzięki właściwemu leczeniu i odpowiedniemu wsparciu zaburzenia można pokonać, a dziecko może znów czuć się dobrze.

Uzyskanie pomocy w walce z zaburzeniami odżywiania

Im szybciej ktoś otrzyma pomoc, tym większe ma szanse na szybki powrót do zdrowia. Jeśli podejrzewasz, że coś jest nie tak, porozmawiaj z dzieckiem. Wybierz dobry moment - (unikaj posiłków i przeszkód ze strony innych osób) - i zachowaj spokój. Postaraj się raczej "wyrazić obawy" niż prowadzić otwartą konfrontację. W rzeczywistości podczas pierwszej rozmowy nie musisz nawet wspominać o zaburzeniach odżywiania. Po prostu daj dziecku do zrozumienia, że martwisz się o jego zdrowie fizyczne i emocjonalne.

Niezależnie od tego, jaka będzie reakcja - złość, niedowierzanie, szok, rozbawienie, zaprzeczenie, ulga lub nawet całkowite milczenie - to już początek. Być może będziesz musiał zaakceptować fakt, że Twoje dziecko nie jest jeszcze gotowe, by przyznać się do problemu. Poinformuj je jednak, że może się do Ciebie zwrócić, gdy będzie na to gotowe. W międzyczasie zbieraj informacje i badaj sprawę. Umów się na spotkanie z lekarzem rodzinnym - nawet jeśli dziecko odmawia spotkania z Tobą lub przyznania się do problemu. Lekarz rodzinny może pomóc dziecku rozpoznać, że potrzebuje pomocy.

Wskazówki pomagające radzić sobie z zaburzeniami odżywiania u dziecka

• Nie oferuj łapówek, aby zachęcić dziecko do jedzenia lub nie objadania się. Smakołyki i wspólne zajęcia są ważną częścią normalnego życia rodzinnego, ale nie sprawią, że choroba dziecka zniknie. Nastolatki wyczują desperację rodziców i wykorzystają ją, ale nie mogą odzyskać zdrowia na zamówienie.
• Zachowaj normalną rutynę rodzinną: na przykład kieszonkowe, hobby, wspólne spędzanie czasu.
• Staraj się nie obwiniać siebie za zaburzenia dziecka. Zaakceptuj, że możesz nigdy nie wiedzieć, co je wywołało. Po prostu zaakceptuj fakt, że Twoje dziecko cierpi na chorobę i skup się na powrocie do zdrowia.
  Pracujcie razem jako rodzina. Twoje dziecko potrzebuje konsekwencji i musisz przygotować się na to, że zaburzenia odżywiania mogą prowadzić do kłamstw na temat jego zachowania lub prób manipulowania innymi.
• Mogą pojawić się napady złości, oskarżenia, uraza. Staraj się unikać wpadania w scenariusz "dobry glina", zły glina" ze swoim partnerem (jedno z was jest pobłażliwe, a drugie surowe).
• Unikaj niepotrzebnych komentarzy na temat jedzenia, wyglądu lub wagi. Zadawaj otwarte pytania, takie jak: "Jak się czujesz?" lub "Jak minął dzień?" zamiast zamkniętych, konfrontacyjnych pytań, takich jak: "Co jadłeś na lunch?" lub "Czy właśnie się rozchorowałeś?".
• Dowiedz się jak najwięcej o zaburzeniach odżywiania. Pomoże ci to zrozumieć zachowanie, uczucia i wahania nastroju dziecka - i zaakceptować, że niektóre aspekty choroby będą wydawać się nielogiczne i trudne do zrozumienia. Na przykład dziecko może upierać się, że jest grube, podczas gdy w rzeczywistości ma znaczną niedowagę. Nie musisz się z nim zgadzać - ale postaraj się zaakceptować to, co czuje i w co wierzy.
• Kontynuuj normalne spożywanie posiłków jako rodzina. Ważne jest, aby dziecko widziało, że ty i cała rodzina cieszycie się jedzeniem i normalnymi posiłkami.
• Włączaj swoje dziecko w rodzinne aktywności i spotkania towarzyskie (nawet jeśli się do nich nie przyłącza) i staraj się budować jego poczucie własnej wartości.
• Powtarzaj dziecku, że je kochasz.

Cztery etapy powrotu do zdrowia

Etap 1: Rozważania wstępne: zaprzeczając, że istnieje problem.

Etap 2: Kontemplacja: rozpoznają szkody wyrządzane przez zaburzenia odżywiania, ale zniechęca ich myśl o zmianie. Dosłownie nie wiedzą, czy chcą wyzdrowieć, czy nie.

Etap 3: Determinacja i działanie:  gotowość do przyjęcia pomocy i rozpoczęcia pracy nad powrotem do zdrowia.

Etap 4: Konserwacja: Jest to najtrudniejszy etap ze wszystkich, ponieważ dziecko musi nauczyć się radzić sobie z życiem bez starej strategii radzenia sobie.

Powrót do zdrowia jest procesem, a nie wydarzeniem. Przechodzenie z jednego etapu do drugiego może zająć dużo czasu i może się zdarzyć, że dziecko będzie musiało przejść przez niektóre lub nawet wszystkie te etapy kilka razy, zanim w pełni wyzdrowieje. Nie można przyśpieszać ani zmuszać dziecka do przejścia przez którykolwiek z tych etapów. Musi ono jednak czuć się wspierane i wzmacniane przez Twoją miłość, zachętę i zrozumienie.

Lois Bridges to jedyny w Irlandii ośrodek opieki stacjonarnej i dziennej przeznaczony wyłącznie do leczenia anoreksji, bulimii i zaburzeń odżywiania.

Jeśli potrzebujesz porady dotyczącej leczenia zaburzeń odżywiania u siebie lub bliskiej osoby - zapraszamy do kontaktu. Prosimy o poufny kontakt pod numerem (01) 839 6147.

Źródło: https://www.familylives.org.uk