Zaburzenia odżywiania u mężczyzn: Moja walka o samoakceptację

Andy Jackson

Ponieważ dorastałam w domu alkoholików i ukrywałam swoje uczucia, w wieku 10 lat rozwinęły się u mnie zaburzenia odżywiania. Jedynymi emocjami, jakie odczuwałam, były strach i ból. Byłam bardzo niepewna siebie, ponieważ zawsze byłam ciężka. Kiedy miałam 8 lat, odkryłam, że potrafię śpiewać. W wieku 11 lat zaczęłam chór w szkole. Kiedy śpiewałam, nawet z grupą, świat zniknął i znalazłam nową emocję, RADOŚĆ. Byłam tak skupiona na muzyce i robieniu wszystkiego najlepiej jak potrafię, że nie myślałam o niczym innym. Kiedy miałam 14 lat, zaśpiewałam swoje pierwsze solo podczas porannego nabożeństwa w kościele mojego dziadka. Nie byłam skrępowana moim rozmiarem, ale raczej tym, że wszyscy krewni z obu stron rodziny, którzy nigdy nie słyszeli, jak śpiewam, będą mnie obserwować. Kiedy zaczęłam śpiewać, wszystkie moje obawy zniknęły. To było tak, jakbym była inną osobą. Musiałam wykonać dobrą robotę, ponieważ otrzymałam komplementy od krewnych, którzy nawet nie byli tam, aby mnie usłyszeć.

Kilka miesięcy później zaśpiewałam swoje pierwsze solo konkursowe. Ponownie, kiedy podszedłem do śpiewania, było to jak doświadczenie poza ciałem. Ludzie mówili mi, że mam wspaniały głos. Po raz pierwszy zwrócono na mnie uwagę. Zawsze trzymałam się z tyłu grup, świadoma, że mój rozmiar rozprasza uwagę. Jako solistka stałam przed ludźmi, z których niektórzy śmiali się lub szydzili z mojego rozmiaru przed występem. Nabrałam pewności siebie, że śmiechy ustaną, gdy tylko zacznę śpiewać. I zawsze tak było! W wieku 14 lat zacząłem również prowadzić muzykę w kościele. W wieku 16 lat kierowałem już wszystkimi chórami. Byłam nastolatką funkcjonującą w świecie dorosłych, a mój rozmiar nie wydawał się być problemem. Nadal byłam niepewna swojego rozmiaru i wyglądu, ale nigdy kiedy śpiewałam.

Moje zaburzenia odżywiania trwały przez całe życie, ale kiedy śpiewałam, czułam radość, czystą radość! Ostatecznie straciłam pracę w branży muzycznej z powodu problemów zdrowotnych. Pięć lat zajęło mi uświadomienie sobie, że cała moja tożsamość była związana z moją muzyką. Przez 37 lat zajmowałem się muzyką kościelną jako solista, lider pieśni i dyrektor chóru i było to jedyne życie, jakie znałem. Kiedy zdałem sobie sprawę, że nie mogę kontynuować muzyki ze względu na stan zdrowia, popadłem w głęboką depresję. Wraz z pogarszającym się stanem zdrowia stałem się bardziej samotny. Teraz jestem w domu opieki i moje odżywianie jest uregulowane, ale kochanie siebie za to, kim jestem, jest ciężką walką.

Kiedy zapanowałem nad swoim odżywianiem, wszystkie emocje, które pogrzebałem jako dziecko i nastolatek, wypłynęły na powierzchnię. Najtrudniejszą kwestią do przepracowania był fakt, że zaprzeczałem swojej seksualności i w rzeczywistości byłem gejem. Byłem tego świadomy od 17 roku życia, ale pociąg do mężczyzn mnie przerażał. Nie było nikogo, z kim mógłbym porozmawiać, ani otwartej kultury gejowskiej w naszym mieście, o której wiedziałem. Gdybym się ujawnił, straciłbym pracę i wszystko, po co chodziłem do szkoły, więc ukryłem te pragnienia i nałożyłem na siebie więcej jedzenia. W ten sposób żyłem, dopóki nie byłem w stanie funkcjonować jako muzyk. Wtedy znalazłem pytanie od doradcy, które zmieniło moje życie. "Widzę, słyszę i czuję twój ból, co możemy teraz zrobić, aby pomóc ci zacząć kochać siebie?". Obejrzałem wiele filmów "coming out" na YouTube w poszukiwaniu zachęty i w styczniu 2019 roku, w wieku 63 lat, znalazłem odwagę i ujawniłem się. Codziennie zmagam się z negatywnymi myślami i uczuciami, próbując odnaleźć miłość, której odmówiono mi w dzieciństwie. Pracuję nad odrodzeniem siebie z pomocą przyjaciół, których poznałem od czasu coming outu i doradców na gorących liniach gejowskich. Nauka kochania i akceptowania siebie to proces, podobnie jak coming out. Jest to również emocjonalnie wyczerpujące. Nie martwię się już o swój wygląd. Jest jaki jest i jestem ze sobą w zgodzie. Ucząc się akceptować siebie takim, jakim jestem, w końcu staję się szczęśliwy we własnej skórze.

 

To prawdziwe konto pochodzi z: https://namedinc.org/