Aktualizacja mojej podróży związanej z zaburzeniami odżywiania i walka o niezbędne usługi, z którymi ja i inni musimy się zmierzyć, aby uzyskać opiekę zdrowotną, na którą zasługujemy.

Artykuł na blogu autorstwa Amandy 

Cześć wszystkim, przepraszam, że nie pisałem od dłuższego czasu, straciłem "mojo" pisania i nie wiedziałem, co naprawdę powiedzieć ostatnio. Ale biorąc pod uwagę, że jest to Tydzień Świadomości Zaburzeń Odżywiania 2019, powiedziałem, że opublikuję jeden, a ponadto nie sądzę, żebym dał aktualizację od czasu mojego ostatniego przyjęcia do szpitala.

Jak wielu z was wie, od lipca do października przebywałam na oddziale leczenia zaburzeń odżywiania Lois Bridges. Od października do grudnia uczestniczyłam również w programie ambulatoryjnym. To był mój drugi pobyt w szpitalu. Było to niezwykle trudne i bardzo się z tym zmagałam. Było to jednak zupełnie inne przyjęcie niż moje poprzednie. Kiedy zostałem przyjęty, powtarzałem tamtejszym specjalistom, że "zawiodłem, wróciłem do punktu wyjścia itp." Zapewniali mnie, że nikt nigdy nie wraca do punktu wyjścia, w co nie wierzyłem. Wkrótce dowiedziałem się (mieli rację), że nie wróciłem do punktu wyjścia, miałem już zaufaną relację z personelem, więc nie musiałem zaczynać od zera, jak ostatnim razem, to naprawdę pomogło mi w odniesieniu do terapii grupowej, ponieważ znałem envoirnment i sposób prowadzenia programu, co jest dla mnie kluczowe, ponieważ nie reaguję dobrze na zmiany i nowe sytuacje. Przed moim przyjęciem mój psychiatra chciał mnie namówić do wypróbowania innego ośrodka terapeutycznego, ale się nie poddałam, ponieważ znam siebie lepiej niż ona i wiedziałam, co jest dla mnie najlepsze. Jestem niezwykle upartą osobą i czasami się to opłaca, jeśli wykorzystam to we właściwy sposób.

Podobnie jak w przypadku mojego ostatniego przyjęcia do szpitala, musiałem walczyć z HSE o fundusze, ponieważ nie miałem ubezpieczenia zdrowotnego. Walka o prawo do opieki zdrowotnej jest absolutnie niszcząca dla duszy, ponieważ głos zaburzeń odżywiania nieustannie mówi ci, że "jesteś bezwartościowy i nie zasługujesz na opiekę" "nie jesteś wystarczająco chory", a czasami HSE faktycznie umożliwia ten głos w twojej głowie. Proces ubiegania się o dofinansowanie trwał 6 miesięcy, chociaż jestem niezmiernie wdzięczny, że go otrzymałem, ponieważ wiem, że nie wszyscy to robią, nie powinno to trwać 6 miesięcy. To niesprawiedliwe, a twoje zdrowie pogarsza się każdego dnia, moje zachowania związane z zaburzeniami odżywiania wymknęły się spod kontroli, nie będę wchodził w szczegóły na ich temat, ponieważ jestem świadomy, że takie informacje mogą być wyzwalające dla ludzi.

Zaburzenia odżywiania są najbardziej śmiertelną ze wszystkich chorób psychicznych. Wyobraź sobie, że masz raka, a oni pozwalają ci zachorować, aby rak się rozprzestrzenił, zanim zaoferują ci leczenie. Z mojego doświadczenia wynika, że tak właśnie leczy się zaburzenia odżywiania w Irlandii w sektorze publicznym HSE. Na całej wyspie Irlandii są 3 publiczne łóżka, a ponad 200 000 osób cierpi na zaburzenia odżywiania, to haniebne. Istnieje oczywiście leczenie, jeśli masz ubezpieczenie zdrowotne, takie jak szpital św. Patryka, św. Jana Bożego i oczywiście Lois Bridges. Lois Bridges to jedyny ośrodek w Irlandii zajmujący się leczeniem zaburzeń odżywiania. Jestem bardzo wdzięczna, że istnieje, ponieważ nie poradziłabym sobie w klinicznym środowisku szpitala, więc Lois Bridges jest dla mnie idealne.

W ramach mojego pakietu finansowania otrzymałem 6 sesji dietetycznych jako pacjent ambulatoryjny, aby kontynuować z konsultantem dietetykiem, rozłożyłem je tak, aby trwały dłużej i obecnie pozostały mi dwie sesje. Martwię się, kiedy się skończą, ponieważ nie jestem pewien, czy będę dalej finansowany, aby zobaczyć się z moim dietetykiem i nie mogę sobie pozwolić na prywatne wizyty. Mój własny zespół ds. zdrowia psychicznego nie ma dostępu do dietetyka, a biorąc pod uwagę, że jest to KLUCZOWA część mojego powrotu do zdrowia, martwię się, co się stanie.

Konieczność rozłożenia sesji w czasie, aby trwały dłużej, nie jest pomocna, ponieważ mam zbyt długą przerwę między sesjami, biorąc pod uwagę siłę mojego zaburzenia odżywiania, zdecydowanie zaleca się intensywne wsparcie i cotygodniowe sesje dietetyczne. Opieka nad zaburzeniami odżywiania w Irlandii jest szokująca, uważam, że HSE nie chce finansować leczenia w prywatnych placówkach szpitalnych, chyba że ciężko walczysz, ale kiedy skończysz, nie chcą pomóc ci zachować dobrego samopoczucia, zapewniając niezbędne interwencje, w wyniku czego trochę się cofnąłem. Czy nie byłoby sensowne, aby nasza służba zdrowia świadczyła usługi pomagające ludziom zachować zdrowie, oszczędzając w ten sposób pieniądze na dłuższą metę, gdy nie musisz wracać do szpitala? Moim zdaniem to oczywiste.

Słyszałem ostatnio od dwóch różnych osób, którym odebrano fundusze na wizytę u prywatnego dietetyka, z których jedna była w stanie krytycznym. To sprawia, że jestem taki smutny, biorąc pod uwagę, że HSE ma zamiar wydać 450 tysięcy, aby dowiedzieć się, dlaczego koszty Narodowego Szpitala Dziecięcego podwoiły się i po co? nadal będą za to płacić niezależnie od tego, wydają pieniądze na raport, aby zobaczyć, dlaczego wydają pieniądze !!! naprawdę nie można tego wymyślić!!! (przewracanie oczami), a jednak nie wykorzystują pieniędzy, aby pomóc ludziom, którzy naprawdę tego potrzebują, aby potencjalnie uratować im życie, a nie tylko w związku z zaburzeniami odżywiania.

Myślę, że kiedy ludzie kończą leczenie, panuje przekonanie, że są "wyleczeni", ale nie może to być dalsze od prawdy. Jestem bardzo daleka od bycia wyleczoną. Zaburzenia odżywiania są tak podstępne i mogą bardzo szybko powrócić. Osobiście uważam, że leczenie szpitalne powinno być (oparte na potrzebach), a nie na określonej liczbie tygodni, wszystkie programy leczenia trwają 12 tygodni, nie dlatego, że to wszystko, czego dana osoba potrzebuje, ale dlatego, że ktoś w firmie ubezpieczeniowej na pewnym etapie określił, co pokryje i wymyślił magiczną liczbę 12. Zanim jeszcze opuściłem terapię, specjaliści wiedzieli, że nie jestem gotowy. Czułem się tak, jakbym pogodził się z byciem tam i załatwianiem swoich spraw, zanim nadszedł czas, aby ponownie odejść, to uczucie, jakby dywan został wyciągnięty spod ciebie, jakby twoje opaski zostały zabrane, zanim nauczyłeś się pływać. I tak często ludzie zaczynają tonąć i cykl trwa, zwłaszcza fakt, że miałeś wsparcie 24/7, wracasz do domu na 1 godzinę terapii tygodniowo.

Opieka, jaką otrzymałem od Lois Bridges była naprawdę niesamowita. Nie mogę im wystarczająco podziękować za poświęcenie, jakie mi okazali. Zrobili wszystko, co w ich mocy i wiem, że czasami potrafię być upierdliwy, ale tak ciężko walczą o mnie i innych, którzy przeszli przez te drzwi. Gdyby nie mój terapeuta i multidyscyplinarny zespół w Lois Bridges, najprawdopodobniej nie żyłbym dzisiaj. Nigdy nie poddają się osobom z zaburzeniami odżywiania i nieustannie przypominają ludziom, że powrót do zdrowia jest możliwy.

HSE ma obecnie pięcioletni plan wdrożenia programu klinicznego dotyczącego leczenia zaburzeń odżywiania. Został on uruchomiony w zeszłym roku, a jego celem jest rozwój usług w Irlandii, rozwój szpitali dziennych, usług środowiskowych, więcej łóżek szpitalnych itp. Śledzę ten rozwój i cieszę się, że w końcu coś zacznie się zmieniać w odniesieniu do leczenia zaburzeń odżywiania w przyszłości.

Informacje na ten temat można znaleźć tutaj https://www.hse.ie/eng/about/who/cspd/ncps/mental-health/eating-disorders/moc/hse-ed-report-compressed-1-.pdf

Wiem, że ten wpis na blogu nie wydaje się zbyt optymistyczny, ale taka jest rzeczywistość mojej obecnej sytuacji i sytuacji wielu osób cierpiących na zaburzenia odżywiania. Został też wrzucony razem, prawie nie zamierzałem tego robić. Więc przepraszam za jakość.

Jeśli uważasz, że możesz cierpieć na zaburzenia odżywiania lub ktoś, kogo znasz, skontaktuj się z Bodywhys Ireland www.bodywhys.ie za wsparcie.

Wielkie uściski dla każdego, kto walczy z tą straszną chorobą, proszę, walcz o swoje prawo do opieki zdrowotnej, na którą tak bardzo zasługujesz. Życzę wszystkim powrotu do zdrowia!

Amanda xxx